Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Rosanna vertelt over de bevalling van haar eerste kindje. Rosanna liep een probleemloze zwangerschap door en keek met frisse tegenzin en gezonde spanning naar de bevalling uit. Lees het bijzondere verhaal van Rosanna.

Rosanna vertelt:

Het begon donderdag einde middag met wat krampen. Tja, eerste kindje, dus ik had meteen allerlei gedachten: hoort dit, wat is dit, breken nu mijn vliezen meteen? Maar ondanks dat het wel degelijk weeën waren (bleek later) waren ze nog niet zo heftig. Eigenlijk gewoon lichte krampen alsof je ongesteld moet worden. Vrijdagochtend werd ik wakker voor gewone controle bij de verloskundige en ik vroeg haar naar de krampen. Dit konden wel eens voorweeën zijn, zei ze.

Dus weer naar huis en maar afwachten. ’s Middags wist ik: dit zijn weeën. Ze kwamen en gingen en werden steeds duidelijker aanwezig. Ik probeerde met behulp van een app op te nemen om de hoeveel tijd de weeën kwamen, maar ze kwamen nog niet regelmatig genoeg om de verloskundige te bellen. ’s Nachts lag ik de halve nacht wakker, omdat ik af en toe wakker werd van de weeën.

Zaterdagochtend heb ik de verloskundige gebeld en kwam er een invaller langs. Zij heeft gevoeld en ik had 1 cm ontsluiting. Ze adviseerde me om lekker te ontspannen, want dit kon nog wel even duren. Mijn man had een avond theater in de agenda staan. Samen hebben we besloten dat hij wel zou gaan, telefoon op trilstand en met eigen vervoer. Ik heb een film opgezet en net toen mijn man de deur uit was, kwamen de weeën korter op elkaar. Dit heeft een uurtje aangehouden, waarna het weer afzakte. Wel had ik weer een slapeloze nacht.

Zondagochtend weer de verloskundige gebeld, ditmaal een vertrouwd gezicht! Ze was gelijk doortastend en we maakten een plan. Inmiddels had ik 3 cm ontsluiting en was het wel duidelijk dat er wat moest gebeuren aangezien ik er best wel klaar mee was. De verloskundige heeft me toen gestript. Toen de verloskundige de tweede maal die dag kwam kijken, bleek ik maar 1cm opgeschoten. Dus afgesproken dat we elkaar over een uurtje zouden treffen in het ziekenhuis, want daar zou de bevalling plaats vinden.

Om 17:30 uur kwamen we in het ziekenhuis aan en zijn vrijwel direct mijn vliezen gebroken, waardoor de boel goed op gang kwam. In bad ving ik mijn weeën op. Op een gegeven moment ben ik weer uit bad gegaan en probeerde ik op het bed mijn weeën op te vangen. Mijn man heeft me nog gemasseerd maar daar moest ik niets van hebben. Tegen 20:00 uur zat ik er helemaal doorheen.De dienst van de verloskundige zat erop dus kwam er weer een ander gezicht, weer een onbekende. Ik vroeg om pijnstilling, maar er moest eerst een ctg gedraaid worden. Daarvoor moest ik in een liggende houding op het bed en dat kon ik echt niet goed volhouden, wat een hel. Daarna duurde het nog een half uur tot de gynaecoloog kwam vertellen dat ik al te ver was. Ik bleek 8 cm ontsluiting te hebben, dus de gynaecoloog raadde me elke vorm van medicatie af. De grond zakte onder m’n voeten weg, nee geef me wat, iets! Lichte panieksituatie. Gelukkig sprong daar mijn verloskundige voor me in de bres. Ze overtuigde de gynaecoloog ervan me toch iets toe te dienen, omdat ik het al de hele tijd voor me uit schoof en het nu toch echt klaar was. Gelukkig gingen ze overstag, ik kreeg een beenprik (pethidine). Van die prik werd ik wel wat suf, tussen de weeën door zakte ik soms zelfs even weg. Maar dat was juist even een rustmomentje, wat goed was omdat ik zometeen nog hard aan het werk moest.

Ik had tussendoor heel veel gedronken, dus de verloskundige vroeg me even te gaan plassen. Dit lukte niet, waarop mijn blaas met een katheter geleegd is.
Op een gegeven moment voelde ik enorme drang om te persen, maar ik had nog geen volledige ontsluiting. Ik moest de persweeën nog opvangen, maar ik hield dit welgeteld 3 weeën vol en toen ging het niet meer. De verloskundige zei: ‘akkoord, pers maar’.

Mijn man en de verloskundige moedigden mij enorm aan en sleepten me er doorheen. Op een gegeven moment was het hoofdje zichtbaar en zei de verloskundige: ‘kom op, het gaat goed, zo doorgaan, ik zie allemaal krullen!’
Net voordat onze bink geboren werd, stond het hoofdje, toen moest ik even stoppen met persen. Ik had mijn ogen dicht, maar de verloskundige zei dat ik even moest kijken.

En daar zag ik onze bink, half geboren half ongeboren. Ik raakte een beetje in shock door wat ik zag. Niks geks hoor, maar wat onwerkelijk! Mijn gevoel was door de bevalling echt even uitgeschakeld. Na drie kwartier persen kwam ons mannetje ter wereld! Met hem ging het super, binnen een kwartier lag hij al bij me te drinken. Ik had een beetje schade dus kreeg wat hechtingen, maar gelukkig viel het mee.

Kort daarna kwamen mijn schoonmoeder en mijn ouders. Toen ze weer weg waren, ging mijn man naar huis, want onze hond was er ook nog. Ik heb de hele nacht geen oog dichtgedaan, er overviel me echt een gevoel van enorme trots en blijdschap. Al met al kijk ik terug op een goede bevalling, die vanaf aankomst in het ziekenhuis 7 uur duurde, waarvan 45 minuten persen. Inmiddels is onze vent alweer 6 maanden en ik geniet zo van hem! Voel me echt de koning te rijk! ?

Bedankt dat je jou bevallingsverhaal met ons wilde delen, Rosanna!
Eerder vertelden ik en Marieke over onze ervaringen.

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Laat het weten in de reacties of stuur een bericht via Facebook / Instagram !

img 9450