Help a MOM out! | Emma voelt zich vaak eenzaam

Hoe fijn is het als je eens anoniem je verhaal kunt doen en advies kunt vragen aan andere mama’s? In Help a MOM out krijg je die mogelijkheid en er zijn al diverse onderwerpen aan bod gekomen. Vandaag deelt Emma hoe eenzaam zij zich voelt sinds haar zoon naar de basisschool gaat. En vraagt ze zich af of anderen dit herkennen en of zij misschien tips of ervaringen hebben die zouden kunnen helpen. Lees je mee?

Help a MOM out!

Dit is alweer de derde editie van Help a MOM out! en er zijn al verschillende mailtjes binnengekomen van mama’s. Mama’s die eens anoniem iets willen voorleggen aan andere mama’s. Omdat ze benieuwd zijn hoe anderen met bepaalde dingen omgaan, of ze zich erin herkennen en omdat ze het gevoel hebben dit niet in hun omgeving te kunnen delen met iemand. Zo vertelde Bette over haar dochter die weigert te luisteren, gooide Mila een taboe onderwerp over seks in de groep en legt Emma vandaag haar struggles voor. Want hoewel je dit soort onderwerpen misschien zou bespreken met je vriendinnen, zit dit voor Emma helemaal anders. Zij heeft namelijk geen vriendinnen en realiseert zich, sinds haar zoon naar de basisschool gaat, pas hoe eenzaam ze is.

Eenzaamheid onder moeders

Sta jij er wel eens bij stil dat eenzaamheid onder moeders meer voorkomt dan je misschien verwachtte? Emma was nooit een hoogvlieger als het op vriendschappen aankwam. Zij vertelt: ‘Eigenlijk had ik op de middelbare school nooit echt veel vrienden. Ik was altijd een beetje meer op mezelf en onhandig in sociale situaties. Ik had één vriendin waar ik nog het meest contact mee had. Maar nadat we onze diploma haalden, gingen we allebei in een andere stad studeren. Ik kon gewoon thuis blijven wonen terwijl zij op kamers ging. We raakten elkaar kwijt en daarna is er nooit meer zo’n vriendschap ontstaan. Via mijn opleiding leerde ik mijn man kennen en toen we allebei afstudeerden, besloten we samen te gaan wonen. Aan de andere kant van het land, want daar zijn de banenkansen nu eenmaal beter. Na 2 jaar raakte ik zwanger en ging minder werken. Ik stond er nooit zo lang bij stil dat ik best alleen ben. Ik was druk met de zorg voor mijn zoontje en later zijn broertje. Ik dacht: dat komt wel weer. Maar nu gaat mijn zoontje naar de basisschool en merk ik hoe andere moeders elkaar allemaal kennen. Ik sta dus best vaak alleen op het schoolplein. Ik probeer wel eens een gesprekje aan te knopen, maar wil ook niet desperate overkomen. En ik vind het ook lastig om op een groep af te stappen, want dat is dan wat ik moet doen. Terwijl ik me dus best heel eenzaam voel als ik zie dat andere moeders samen vertrekken om koffie te gaan drinken bij één van hen thuis. Ik ben nog steeds graag op mezelf, maar zo’n kopje koffie zou mij nu ook wel eens leuk lijken. Hoe gaan andere moeders hiermee om?‘

Reacties van andere mama’s

Via de social media kanalen van Mama’s Meisje heb ik Emma’s verhaal voorgelegd en gevraagd om ervaringsverhalen, tips en dergelijke. Er kwamen diverse reacties binnen van mama’s die zich ook (wel eens) eenzaam voelen of hun tips wilden delen:

• Super herkenbaar! Geen idee, dus tips zijn hier ook welkom ;)
• Een keertje proberen als een van de eerste op het plein te staan, dan komt er vast iemand bij je staan.
• Komt wel! Zodra je kind vriendjes maakt, zul je ook zelf meer contact met andere moeders krijgen…
• Ze uitnodigen bij je op de koffie, toch soms de stoute schoenen aantrekken.
• Veel meedoen met schoolactiviteiten, bijvoorbeeld als hulpouder. Zo leer je elkaar kennen.
• Vriendjes van je kind uitnodigen en moeder vragen wat te blijven drinken wanneer ze hem ophaalt?
• Herkenbaar! Ik heb toch gesprekjes aangeknoopt maar ga nergens op de koffie…
• Ik lees heel graag de tips! Vanaf maandag sta ik op het schoolplein, zonder vriendinnen, kennissen of iets dergelijks!
• Via activiteiten moeders leren kennen? Dus bij het helpen van schoonmaken van de klas, schoolreisje, etc.
• Niks aan doen! Je gaat het nog waarderen ;)
• Ik heb geen oplossing maar ik herken wat je zegt… Ben verhuisd naar een dorp waar ik niemand ken…
• Contact maken.
• Ik vind eigenlijk dat die andere moeders op haar moeten afstappen. Maar zelf zou ik ervoor zorgen dat ik er als eerste sta op een logische plek, zodat iemand juist bij mij komt. En dan natuurlijk wel een praatje beginnen ;)
• Lastig, toch contact zoeken met andere moeders.
• Als je kind een speelafspraakje heeft, voorstellen om een bakje te doen terwijl de kids spelen.
• Oeh, ik moest ook erg wennen aan de schoolmoederkliekjes, maar als de kinderen iets langer naar school gaan, komt het goed.
• Wat helpt is de moeders eerst uitnodigen voor een speeldate in bijvoorbeeld de speeltuin. eerste begin is altijd moeilijk. En kijk of er moeders zijn die je ook vaak alleen ziet staan. Zij vinden dit misschien ook moeilijk.
• Heel herkenbaar! Ik ben ook verhuisd naar een dorp. Nu zijn de mensen hier wel vriendelijk, maar je merkt toch dat ze sneller naar degenen toe trekken die ze al kennen. En het hoeft voor mij ook niet zo nodig, mij overal in mengen. Ik ben meer op de achtergrond dus dan heb je al snel (het gevoel) dat je er niet bij hoort.

Voel(de) jij je wel eens eenzaam sinds je moeder bent? Heb je goede tips om eenzaamheid te verminderen? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!

Bron: koffie