Mijn twee zwangerschappen: overeenkomsten en verschillen!

Nu ik ruim 38 weken zwanger ben, vond ik het wel leuk om mijn zwangerschappen eens naast elkaar te leggen. Waarin verschillen mijn zwangerschappen en welke dingen zijn hetzelfde? Ik zette het op een rijtje en ben ook benieuwd naar ervaringen van andere mama’s!

Twee zwangerschappen die totaal verschillen…

De ene zwangerschap is de andere niet, dat is een ding dat zeker is. Het verschil per vrouw is al ontzettend groot: de ene zwangere fietst makkelijk door de zwangerschap heen terwijl de ander het wat zwaarder te verduren krijgt. Maar per persoon kunnen zwangerschappen ook ontzettend verschillen terwijl anderen juist een soort ‘kopiezwangerschap‘ ervaren. Dit is mijn tweede zwangerschap en ik vond het na 38 weken een goed moment om op een rijtje te zetten waarin mijn zwangerschappen overeen komen, maar vooral verschillen. Hoewel ik beide keren geen makkelijke zwangerschap heb (gehad), zijn er namelijk best veel punten te noemen!

Voortekenen en positieve test

Bij Suus had ik totaal geen voorgevoel of voortekenen die ik koppelde aan een zwangerschap. Althans, ik legde de link niet. Ik had natuurlijk ook geen idee wát ik moest voelen. Zo had ik dus zes dagen licht bloedverlies en daarom verwachtte ik gewoon ongesteld te worden. Toen dat na 6 dagen nog niet stopte, besloot ik een test te doen. Die was negatief. De volgende dag ging ik een lekker dagje naar de sauna met mijn moeder. Infraroodsauna, carpacciosalade, wijntje. Twee dagen later had ik een positieve test in handen. Dus toch! Hoe anders was dit de tweede keer. Twee dagen voor de test zei ik tijdens het tandenpoetsen tegen Erik: ‘ik denk dat ik zwanger ben‘. M’n boobs stonden op ontploffen, ik voelde me neerslachtig, had bloedend tandvlees en het welbekende ‘voorgevoel‘. Toen ik na twee dagen een knaltest in handen had, was dat dus geen verrassing!

Eerste trimester

Na de eerste positieve test voelde ik eigenlijk helemaal niks. Al snel had ik een vroege echo om de zwangerschapsduur te bepalen in verband met een onregelmatige cyclus. Daar werd dus bevestigd dat er een mini in mijn buik groeide, maar ik voelde me nog steeds gewoon normaal. En ging dus vrolijk door met hardlopen! Vanaf week 9 besloot ik dagelijks te gaan wandelen en heb dit tot week 28 volgehouden. Dat kon ik me bij de tweede zwangerschap echt niet meer voorstellen, want daar had ik bij dezelfde termijn inmiddels alweer last van bekkenklachten. Bij Suus sloeg het trouwens vanaf week 9 om: ik werd ineens misselijk, een soort zeeziek gevoel. Maar ik heb slechts één keer mijn ontbijt door het toilet gespoeld. Ook verdween die misselijke vlaag weer bij de start van het tweede trimester. Hoe anders was dat bij deze zwangerschap! Ik heb regelmatig met het toilet geknuffeld en deze keer hield de misselijkheid ook langer aan, tot ongeveer week 20. Regelmatig ging er door mijn hoofd: ‘die misselijkheid bij Suus viel echt heel erg mee!‘. Gelukkig hield het niet de hele zwangerschap aan en kan ik het in deel twee van de zwangerschap ruimschoots goed maken met cravings ;)

Geen roze wolk

Bij Suus zat ik de eerste periode op een roze wolk, totdat ik in de 16e week te horen kreeg dat ik geen contractverlenging zou krijgen. Mijn wereld stortte behoorlijk in en ik was compleet radeloos. Dit resulteerde in veel stress en daardoor had ik harde buiken en bloedverlies. Ik kwam dus al snel thuis te zitten, maar gelukkig voelde ik me vanaf week 24 weer iets beter. Ik heb toen best een tijdje kunnen genieten van de zwangerschap, hoewel de bekkenklachten hun intrede deden. De laatste 4 weken van deze zwangerschap was ik behoorlijk depressief en zat ik de hele dag het liefst alleen met de gordijnen dicht. Dit kwam door de hoeveelheid vocht die ik ging vasthouden en het feit dat ik me écht helemaal niet meer lekker voelde. Bij de tweede zwangerschap was de neerslachtigheid één van de eerste tekenen. Deze keer heb ik me de eerste vier maanden behoorlijk neerslachtig, soms zelfs depressief gevoeld. De hormonen leidden totaal hun eigen leven en ik zag het allemaal somber in. Vanaf een week of 17 voelde ik me langzaam iets beter en vanaf het derde trimester voelde ik me weer helemaal mezelf en kon ik zelfs genieten! Als ik nu terugkijk op die eerste 4 maanden, lijkt het over een compleet ander persoon te gaan. Als je dit zelf nooit hebt meegemaakt, kun je je niet voorstellen hoe hormonen met je op de loop kunnen gaan. Ik heb het nu zelf ervaren en ben er erg van geschrokken. Gelukkig hield het bij mij niet lang aan en heb ik nog een fijn tweede gedeelte van de zwangerschap meegemaakt.

Vocht, kilo’s en fysieke gesteldheid

Het allergrootste verschil zit ‘m in mijn fysieke gesteldheid. Bij Suus concludeerde ik rond de 24e week dat ik al flink was aangekomen en vroeg me af waar dit zou eindigen. Dat het zó erg uit de hand zou lopen, dat had ik natuurlijk nooit verwacht! Ik was begin mei 30 weken zwanger en dat was meteen het begin van het warme weer. In het eerste weekend van mei was het 27 graden en voor mij het startsein van vocht vasthouden. Mijn voeten liepen helemaal vol en stonden al gauw op ontploffen. Het zakte amper af en langzaam zwollen mijn benen op tot kniehoogte. Ook mijn handen werden steeds dikker en vanaf week 35 was er geen houden meer aan. Ik kwam 5 kilo per week aan, terwijl ik al 25 kilo was gegroeid. Het vocht zat werkelijk overal: ik kon putjes drukken in mijn bovenbenen, had vocht rondom mijn ogen en inmiddels aan beide handen het tunnelsyndroom (om gek van te worden!). Ik sliep hooguit 2 uur per nacht door de pijn. Ook kreeg ik vreselijke jeuk, omdat mijn huid zo snel oprekte door het vocht. Mijn bloeddruk was wel verhoogd maar niet schrikbarend, dus toen ik met 39 weken werd ingeleid, heb ik gehuild van blijdschap. De teller eindigde op 45 kilo in de plus bij zwangerschap nummer één. Echter heeft dit zoveel gevolgen gehad voor mijn lichaam, dat ik nu veel ergere bekkenklachten heb. Gelukkig (*afkloppen) is dit tijdens deze tweede zwangerschap mijn enige klacht. Aangezien de neerslachtigheid totaal verdwenen is, ik omeprazol krijg tegen maagzuur en me verder goed voel, prijs ik me gelukkig. Echt, die bekkenklachten kunnen me gestolen worden en zijn niet makkelijk met een dreumes van 20 maanden, maar mijn klachtenlijstje is met ongeveer 95% verminderd ten opzichte van de eerste keer! Ik heb al tijden slapeloze nachten en ik vind ze niet heel relaxt, maar ik doe het er best prima op. Mag ook wel eens gezegd worden, toch? Counting my blessings ;)

De laatste loodjes

Eigenlijk is er maar één overeenkomst en dat is mijn buik: die groeide ook nu weer heel vroeg en snel uit tot een babybump, deze keer zelfs ietsje harder. Maar ik draag ‘m met trots! En zo tel ik af naar het einde van deze tweede zwangerschap. Het was een roerig avontuur en met gemengde gevoelens kijk ik erop terug. Ik hoop dat het allerlaatste stukje ook voorspoedig mag blijven verlopen! En dat ik nog niet ben bevallen als jullie dit lezen, want ik heb deze blog ‘vooruit‘ geschreven ;)

Wat is jouw ervaring met verschillende zwangerschappen? Waren er veel overeenkomsten of juist veel verschillen? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!