“Mijn kinderen gaan niet bij papa en mama in bed. Ze slapen gewoon in hun eigen bed!”. Look who’s talking now… De jongere, kinderloze versie van mij nam zich voor om haar kinderen later noooooooit bij zich in bed te nemen. Vandaag vertel ik waarom ik op dit voornemen ben teruggekomen. En natuurlijk ben ik ook erg benieuwd hoe het bij andere papa’s en mama’s gaat! Slaapt jouw kind wel eens bij jou in bed?
Mama’s goede opvoedvoornemens
Ik was onwetend en ik sliep heerlijk en ononderbroken toen ik mezelf voornam: als ik ooit kinderen krijg dan slapen ze gewoon in hun eigen bed. Ik vond het maar onzin om je kinderen bij je in bed te nemen. En trouwens, leer het ze maar weer eens af! Nou, van die beslissing ben ik echt wel teruggekomen. Mama’s goede voornemens verdwenen gauw in de prullenbak toen we een tijdje geleden wekenlang nachtelijke drama’s hadden. Een krijsende Suus, een slaapdronken papa en mama en weer vrolijk naar ons werk na hoogstens 3 uurtjes slaap. Ergens in mijn achterhoofd weerklonken die voornemens, maar na een tijdje was ik die behoorlijk vergeten. Het slaaptekort tast je geheugen nou eenmaal erg snel aan…
Bij papa en mama in het grote bed
Erik trekt het slaaptekort beter dan ik. Ik ga wekenlang op de automatische piloot en dan ineens overvalt me het gevoel van een jetlag: ik weet niet meer of ik nou voor- of achteruit moet en hoe laat is het eigenlijk? Op zo’n punt kwam ik een tijdje geleden dus ook. Op het werk had ik die dag met moeite mijn aandacht erbij kunnen houden en ik kwam thuis, longing for my bed. Suus was in een opperbeste stemming dus we volgden het ritueeltje van wassen, pyjama aan, even spelen, papfles, in bed een verhaaltje en slaap lekker! Maar, net zoals iedere avond, begon ze weer te jammeren en dat ging niet over in slapen, maar in onophoudelijk gekrijs. Na 5 minuten er naartoe, even troosten en weer welterusten gewenst. Dit herhaalde zich om de 10 minuten. Deze avond verliep net als alle afgelopen avonden en rond half 12 was ik er helemaal klaar mee. ‘Suus slaapt vanavond bij ons‘, deelde ik Erik mee. Ik legde haar tussen ons in, ze begon gezellig te kletsen en met haar konijnenknuffels te zwaaien. Ik ging met mijn rug naar haar toe liggen en viel ein-de-lijk op een redelijk normaal tijdstip in slaap… En werd pas weer wakker toen mijn wekker afging!
Overprikkeld en overstuur
De volgende dag was Suus minder huilerig en toen we haar ’s avonds naar haar eigen bed brachten, was er niets aan de hand. Naderhand heeft zich dit nog een paar keer herhaald en wat valt ons op: als we een dagje weg zijn geweest of we hebben veel visite gehad (bijvoorbeeld de verjaardag van Erik een paar weken geleden), dan is ze heel onrustig en huilerig. Ze kan de slaap dan niet goed vatten, ook al houden we elke avond hetzelfde ritueel aan. Ze heeft dan echt behoefte aan papa of mama en wil het liefst bij één van ons hangen. Als we haar dan een nachtje bij ons in bed leggen, is er de volgende dag niets meer aan de hand. Ze slaapt dan overdag wel heel veel, maar accepteert het om ’s avonds weer in haar eigen bed te liggen. Als we dit niet doen, dan huilt ze avond na avond en blijft onrustig. De kortste klap is dus om haar een nachtje bij ons in bed te doen. Voor ons allemaal fijn: Suus voelt zich veilig en slaapt lekker, wij genieten van onze nachtrust.
Bij ouders in bed slapen: verstandig?
Een kind bij ouders in bed laten slapen: is dat wel zo verstandig? Natuurlijk houd ik in mijn achterhoofd dat ik dit graag uitzondering wil houden en geen regel. Maar nu komt het hoogstens 2 keer per maand voor en dat is prima. Het overgrote deel slaapt Suus gewoon lekker in haar eigen bed. Wij doen wat voor ons werkt en dat is het belangrijkste. Of het verstandig is: time will tell! We slapen nu in ieder geval weer allemaal en dat is mij heel wat waard!
Slaapt jouw kindje wel eens bij jullie in het grote bed? Hoe sta jij hier tegenover? Heeft jouw kind ook wel eens behoefte aan veiligheid en knuffels van papa of mama na een drukke dag? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Ik schreef al eerder over doorslapen en waarom onze dochter een half jaar bij ons op de kamer sliep!
Ik had precies hetzelfde voornemen. Mijn kinderen slapen ook toen ze heel klein waren, goed. Nooit moeilijk. Nu komt het af en toe eens voor dat de jongste van zes ‘ s nachts wakker wordt en dan mag ze wel bij ons slapen.
Dewi onlangs geplaatst…Bloemen van Bloomon. Is het wat?
Exact mijn voornemen en ik heb het ruim 4 jaar volgehouden. Nachten die hel waren maar ik.geloofde erin dat hij beter af was in eigen bedje. Aangezien ik heel licht slaapt word ik van elk geluidje wakker en kan ik niet goed slapen als een kind tegen je aan ligt.
En weet je??? Ik kan mezelf wel voor de kop slaan!!
Jaren gedaan met 3 a 4 uur slaap en een onrustig kind.
Vorige zomer heb ik Dax 2 nachten bij me in bed genomen en die 2 nachten ben ik getuige geweest van 2 heftige epileptische aanvallen.
Heb nu antwoord gekregen op de onrust (zo verdrietig)
Hij slaapt nu heel vaak bij mij. Als mijn Man snachts werkt mag hij sowieso bij me slapen en ook vaker.
Doe vooral wat je denkt dat goed voelt.
Ik deed het ook hoor. Anders konden we gewoon niet slapen van het gekrijs!
Hier onze zoon van 3 ook wel eens bij ons in bed. Gaat heel lang goed in zijn eigen bed maar soms een paar dagen achter klaar s nachts ineens wakker en als ik hem dan in ons bed leg, vallen we allemaal gelijk in slaap. Iedereen zn rust en niks aan de hand. Vaak is het zo wanneer hij net ziek is geweest.
Dochter is een betere slaper die slaapt beter in haar eigen bedje. Verschilt ook zo per kind. En je moet maar zo denken als ze straks tieners zijn slapen ze echt niet meer bij je hoor. Zo lang het nu niet elke nacht is vinden wij het prima. ( ook zwanger van de 3e, dus slapen is erg fijn)
Hier ook het voornemen in haar eigen bedje is ons meisje beter af. Dat us het eerste jaar ook zo geweest. Tot 9 weken geleden het in slaap komen langzaamaan een hele strijd werd. Met een vreselijk overstuur meisje tot gevolg die zo hard krijste dat ze stopte met ademen. Iedereen ging er vanbuit dat ze zo driftig was. Maar mijn gevoel zei dat ze ons iets duidelijk wilde maken. In de nacht werd ze elk half uur helemaal overstuur wakker. Waarom wisten we niet totdat we hasr een nacht in bed namen. Ze blijkt te stoppen met ademen in haar slaap. Op obs verzoek mochten we naar de kno arts. En wat blijkt haar amandelen van keel en neus zijn zo groot dat ze geen adem kan galen als ze plat op haar rug ligt. Daarom wilde ons meisje nooit gaan slapen. Over 2 weken volgt een operatie om haar amandelen te verwijderen. We hopen danndat ze daarna weer heerlijk in haar eigen bedje kan gaan slapen. En dat het voor haar weer als een veilige plek gaat voelen.
Hier precies hetzelfde! ‘Neeee mijn kinderen slapen echt niet bij ons in bed!’ Ik hoor het mezelf nog zeggen. Na een aantal moeilijk avonden/nachten met veel gehuil en gekrijs, heb ik besloten om mijn voornemen te negeren en heb ik mijn dochter lekker tussen ons in gelegd! Gevolg: een uitgeruste papa en mama en een vrolijke en lieve dochter :) wat willen we nog meer voor dit moment! De nachten die ze bij ons komt liggen, worden steeds minder… ik vind het prima zo!
Herkenbaar! Ik riep dat ook. De eerste sliep sporadisch bij ons in bed. Maar de jongste nu iedere nacht. Hij begint in eigen bed maar eindigt bij ons. En weet je? Het boeit me niet. Iedereen slaapt lekker, is uitgerust en goed gemutst. Dat vind ik nu veel belangrijker dan principes
De jongste van bijna 2 slaapt bijna elke nacht in ons bed. Ze slaapt nog steeds niet door en slaapt dus alleen bij ons helaas… Anders ligt ze in haar eigen bedje te krijsen en krijgen wij ook geen nachtrust
Ons meisje heeft vanaf geboorte met regelmaat in ons bed geslapen. Nu ook weer. Ze heeft een heftige luchtweginfectie en hoest zo hard dat ze bijna stikt. Als ze bij ons ligt dan kunnen we haar even rechtop zetten en is ze sneller uit die hoestbui. Ze begint overigens wel elke avond in eigen bed, zodat ze weet dat dat haar plekje is. De ene keer slaapt ze wel de hele nacht daar en is het relatief rustig qua hoesten en de andere keer ligt ze bij ons. Ik slaap beter als ze naast me ligt, pappa niet zo, dus verhuist soms naar logeerbed.